ส่วนสั้น ๆ เกี่ยวกับการสำแดงของพระเจ้านี้ทำหน้าที่เป็นสิ่งเชื่อมระหว่างบทก่อนหน้าและบทต่อ ๆ ไป เป็นการทรงตอบสนองต่อคำทูลถามของชาวอิสราเอลเพื่อทูลขอคำแนะนำจากพระเจ้าในผู้วินิจฉัย 1:1 พร้อมด้วยการย้ำถึงพันธสัญญาของพระเจ้าที่จะทรงประทานดินแดนแก่ชนชาติอิสราเอล (ย้อนกลับไปยุคปฐมบรรพบุรุษ) ได้ถูกรักษาว่าอย่างซื่อสัตย์ดังที่ประจักษ์ได้จากการทรงไถ่ประชาชนจากอียิปต์ (ผู้วินิจฉัย 2:1) แต่อนาคตของพันธสัญญานั้นขึ้นกับเงื่อนไขของความซื่อสัตย์ของอิสราเอลในฐานะคู่พันธสัญญาต่อพระยาห์เวห์แต่เพียงพระองค์เดียว ความล้มเหลวในการขับไล่ศัตรูใน 1:28–36 แท้จริงแล้วไม่ได้เป็นผลจากความอ่อนแอทางการทหาร (1:19) แต่เป็นผลมาจากความไม่ซื่อสัตย์ของอิสราเอลต่อพันธสัญญา (2:2–3) ปฏิกิริยาของประชาชนต่อการบอกเหตุล่วงหน้าอันรุนแรงนี้เป็นศัพทมูลของสถานที่ที่ทูตของพระยาห์เวห์ปรากฏ (2:4–5)[5]

วรรค 1

ทูตของพระยาห์เวห์ได้ขึ้นไปจากกิลกาลถึงโบคิม และท่านกล่าวว่า "เราได้นำเจ้าทั้งหลายขึ้นมาจากอียิปต์ และได้นำพวกเจ้าเข้ามายังแผ่นดินซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้แก่บรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลายว่า 'เราจะไม่มีวันหักพันธสัญญาที่เราทำกับเจ้าเลย' " [9]

• "ทูตของพระยาห์เวห์": จากภาษาฮีบรู מלאך יהוה, malak YHWH[10] เช่นเดียวกับที่ใช้ในฮักกัย 1:13 ใช้กล่าวถึงผู้เผยพระวจนะในอิสยาห์ 42:19 และมาลาคี 3:6 ใช้กล่าวถึงปุโรหิตในมาลาคี 2:7 ตีความได้ว่าเป็น "ผู้ส่งสารของพระผู้เป็นเจ้า" ตาร์คุมถอดความว่าเป็น "ผู้เผยพระวจนะที่มีสารจากพระยาห์เวห์" แต่ในหนังสือผู้วินิจฉัย คำนี้หมายถึงทูตสวรรค์ที่พระเจ้าทรงส่งมาโดยตรงเพื่อเป็นถ่ายทอดพระวจนะเพราะ:[11]

1. วลีในความหมายนี้ถูกใช้หลายครั้งในหนังสือผู้วินิจฉัย (ผู้วินิจฉัย 6:11-12; ผู้วินิจฉัย 6:21-22; ผู้วินิจฉัย 13:3; ผู้วินิจฉัย 13:13; ผู้วินิจฉัย 13:15 เป็นต้น)
2. วลีเดียวกันในความหมายนี้ก็มีการใช้ที่อื่นเช่นกัน เช่นในปฐมกาล 16:7; ปฐมกาล 22:11; อพยพ 2:2; อพยพ 2:6; อพยพ 2:14; กันดารวิถี 22:22 เป็นต้น
3. ทูตสวรรค์พูดในฐานะบุคคลที่หนึ่งโดยไม่ใช่คำเกริ่นนำอย่าง "พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้" อย่างที่ผู้เผยพระวจนะมักทำ[11]

นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า "ทูตของพระยาห์เวห์" เป็นผู้เดียวกันกับ "จอมทัพของพระยาห์เวห์" ผู้ปรากฏต่อหน้าโยชูวาที่เยรีโค (โยชูวา 5:13-15)[11]